'Nieuwe bestemming voor de Oude Timmerfabriek, een impresie van Nico Out'

... Ik stap de kamer van Frank Halmans (1963) binnen. Zijn beelden en installaties raken vaak aan het grensgebied tussen waken en slapen, de mentale staat waarin de verbeelding de ruimte krijgt. Vanuit de verbeelding geeft hij alledaagse gebruiksvoorwerpen en onderdelen van de archtectuur een eigen leven. Soms nemen de voorwerpen zelfs menselijke eigenschappen over of lijken ze bezield te zijn met een eigen wil. Ik ben op een plek die mij tegelijkertijd vreemd en vertrouwd is. Ik herken de meubels. Maar bed, tafel, stoelen zijn vervormd tot strepen in de ruimte, net als het bad, douche, wc en wastafels. Het vanzelfsprekende is getransformeerd tot iets wat benauwt. Een vertrouwde werkelijkheid heeft zich versmald tot een ongrijpbare realiteit. Dit is een nachtmerrie waaruit ik het liefst zo snel mogelijk weer ontwaak. Als dat nog mogelijk is, want misschien is dit een realiteit waaraan ik niet kan ontsnappen. Een wereld waarin ik niet pas en nooit rust vind. Voor altijd slapeloos... Is deze kamer een metafoor voor de werkelijkheid waarin wij leven? Die wij denken te kennen en te beheersen terwijl die werkelijkheid zelf ons stuurt? Is het niet zo dat zelfs onze verbeelding voorstellingen genereert waarover wij geen controle hebbben? Misschien dat het accepteren van die beperkingen ons de rust geeft waarnaar we zo vaak op zoek zijn. Dat dan de slapeloosheid als uiting van onrust eindelijk achterwege blijft...

Nico Out in 'Motel Insomnia', publicatie bij de gelijknamige tentoonstelling in de voormalige Timmerfabriek, Scheldeterrein Vlissingen 2007.
De Cultuurwerf / Beeldende Kunst, Vlissingen.