'Frank Halmans UIT-WEG'

Een tafel dient om aan te zitten, een bed om op te liggen en een lamp zorgt voor het benodigde licht, maar dat is hier niet het geval. Frank Halmans heeft alledaagse voorwerpen zo geordend dat je ze niet meer kunt gebruiken zoals je gewend bent. Een bijzettafeltje, tafels, een stapelbed, raamkozijnen een ladder en andere, ondefinieerbare objecten zijn opgestapeld tot een nieuw geheel, een toren in het Torentje, waarbij binnen en buiten stuivertje hebben verwisseld.
Je kunt dit wonderlijke gebouw niet fysiek betreden, maar in gedachten neem je het lage tafeltje als opstapje. Je ogen volgen de schuin geplaatste plank naar boven en verwijlen even bij het wonderlijke stilleven, dat wordt verlicht door een lamp die onder het bed hangt. Je verbaast je over de vensterramen die zich naadloos en zinloos voegen in het hoofdeinde van het bed. En je vervolgt je weg naar boven, via de ladder naar het lokkende vergezicht van het geopende luik van het Torentje. Wat zich daarboven afspeelt kun je niet zien. Dat bevindt zich buiten je gezichtsveld. Is deze reis naar het onbekende, een “UIT-WEG” -zoals de installatie heet- uit de banaliteit van het bestaan?

In het oeuvre van Halmans zijn gebruiksvoorwerpen stille getuigen van menselijke activiteit, maar ze zijn losgekoppeld van hun oorspronkelijke functie en getransformeerd tot dragers van ideeën. Net als de stillevens uit de 17de eeuw hebben de voorwerpen een metaforische betekenis.
Van de wieg tot het graf omringen wij ons met materiële voorwerpen, die tijdens het gebruik worden geladen met emoties. Maar spullen verdwijnen. Ze gaan stuk of worden weggegooid. Zodat het tastbare ding langzaam maar zeker plaats maakt voor het mentale beeld van onze herinnering. Die koppeling intrigeert Halmans. In de serie “De slaapkamers waarin ik nog steeds wakker word” zocht hij het spoor terug. Gravend in zijn geheugen reconstrueerde hij zijn jongenskamer in een vijftal maquettes. Omgekeerd verandert hij stapels boeken, producten van onze geest, weer in modellen van huizen. Het zijn woonplaatsen voor de verbeelding.

Anne Berk in 'Genius Loci, 15 jaar installaties in Het Torentje Almelo', 2009.