'Kunstenfestival Watou 2014 - Over klein geluk in tijden van overvloed'

Catalogus uitgegeven ter gelegenheid van het Kunstenfestival Watou 2014. Uitgave vzw P'art, Schore (B) 2014.

'... In zijn werk onderzoekt Halmans vaak de huiselijke wereld en beschouwt hij een thuis als een plek waar het leven schommelt tussen een publieke en een private sfeer. Halmans gaat na hoe we als mens deze tweee verschillende gebieden bewonen. Men zou de kunstenaar een 'huiskundige' kunnen noemen: hij is een volleerd timmerman, loodgieter en metselaar en weet bijgevolg alles over huizen. Binnen zijn werk echter nemen huizen of delen ervan een soort droomgestalte aan. In dit opzicht geeft zijn serie 'architecturale stofzuigers' zijn visie goed weer. De kunstenaar bouwde voor deze reeks enkele stofzuigers om tot kleine architecturale huishoudens met aparte ruimten en legde daarbij de nadruk op hun persoonlijke karakter. De kunstenaar bouwde zo machines, die we doorgaans gebruiken om onze huishoudens schoon te houden, om tot individuele en op zich staande objecten. Het vuil wordt nu doelmatig opgezogen en kan beschouwd worden als een metafoor voor alles wat we collectief verzamelen in zowel onze herinneringen als in de fysieke vertaling ervan naar objecten in ons huis.
Die grenszone tussen herinnering en feitelijke waarneming is het domein van Halmans. Een schemergebied tussen waken en slapen, mijmeren en wegdromen. De alledaagse voorwerpen - tafels, stoelen, bedden, lampen en wekkers - die hij vindt, zelf maakt of op rommelmarkten koopt, plaatst hij in een context die ze een andere betekenis geeft. Door een spel te spelen met objecten worden spullen in Halmans' wereld getransformeerd tot persoonlijke herinneringsbeelden. Herinneringen zijn dan ook van essentieel belang voor de kunstenaar. 'Vergeten is alarmerend', zegt hij daarover, 'alles is tevergeefs geweest, zinloos, als je met vergeten tevreden zou zijn'. Halmans' werk verdient vaak wat extra aandacht, omdat je als kijker dan pas verrast wordt. Zo ook bij 'Sad machines', een werk dat op het eerste gezicht drie gewone wekkers toont. Wie beter kijkt, ziet echter dat de wekkers omgedraaid werden: een eenvoudige ingreep van Halmans die door de veranderde positie de objecten een heel andere betekenis verleent. Een ijzersterk beeld dat eigenlijk met minimale middelen wordt bereikt'.

'In his work Frank Halmans plays a conplex game with objects as ideas and ideas as objects.
He often investigates the homely world and considers a home as a place where one balances between the public and private life. For his series 'architectural vacuum cleaners' the artist transformed machines that are usually used to keep our homes clean into individually existing objects. The dirt is adequately sucked up and can be seen as a metaphor for everything we collect in our memories as well as for the objects collected in our home.
The border zone between memory and actual observation is the domain of Halmans. By playing with objects, items in Halmans' world are transformed into personal images of memories. 'Forgetting is alarming', he says about this, 'if we settle for forgetting, then everything was in vain, pointless'.
The work of Halmans needs some extra attention, because only then it can surprise the spectator. When you watch 'Sad machines' closely you can see that the alarm clocks were turned: a simple interference by Halmans who changed the position of the objects and thus gave them a completely different meaning'.

Frank Halmans joue un jeu complexe avec des objects en tant qu'idées en tant qu'objects.
Il examine souvent le monde familial et considère le foyer comme un endroit où la vie se balance entre une atmosphère publique et privèe. Pour la série 'aspirateurs architecturaux' l'artiste a transformé des machines qu'on utilise généralement pour nettoyer notre maison en objets individuels et autonomes. Les ordures sont efficacement aspirées et peuvent être considérées comme une métaphore pour tout ce que nous rassemblons dans notre mémoire au sens figuré et dans notre maison au sens propre.
Cette zone frontalière entre mémoire et perception réelle est le domaine de Halmans. En jouant avec les objets il les transforme en souvenirs visuels personnels. 'Oublier est alarmant', dit-il, 'tout a été vain, inutile, si on se satisfait d'oublier'.
Son oeuvre nécessite souvent plus d'attention, car ce n'est qu'alors que le spectateur est surpris, comme c'est le cas chez 'Sad Machines'. Celui qui regarde plus attentivement, voit que les réveils ont été retournés: une intervention simple de Halmans qui a changé la position des objets et les ainsi a accordé une toute autre signification.